فصل دوم پایان نامه،پیشینه،ادبیات پژوهش ،کارشناسی ارشد روانشناسی،مفهوم ،مبانی نظری،مبانی نظری وپیشینه تحقیق پیشینه و ادبیات نظری بهره وری اماکن ورزشی دارای 27 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: ورد و قابل ویرایش با فرمت .docx
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

فهرست مطالب:

مقدمه
بهره وري
آمار
- آمار اماكن و تاسيسات ورزشي
- زمان بهره برداري از اماكن و تاسيسات ورزشي
- آمار منابع انساني
پايه هاي علمي
- تحقيقات انجام شده در داخل كشور
- تحقيقات خارج از كشور

مقدمه:
در اين فصل پيشينه تحقيق براساس موضوعات مرتبط و مورد نظر دسته بندي و بيان گرديده است. قبل از بيان تحقيقات انجام شده لازم است مختصري از تاريخچه اماكن و فضاهاي ورزشي گذشته در ايران مطرح شود و در ادامه مباني نظري در خصوص بهره وري ورزشي در رابطه با اماكن و تاسيسات ورزشي و منابع انساني بيان گرديده و در پايان به پژوهش هاي انجام شده در داخل و خارج كشور در اين پيرامون از زواياي مختلف پرداخته شود.

تاريخچه اماكن و فضاهاي ورزشي در ايران:
در ميان كشورهاي مشرق زمين بي گمان ايران تنها كشوري است كه در نظام تعليم و تربيت خود بيشترين اولويت را به ورزش و تربيت بدني اختصاص داده بود، در حالي كه چينيان در دوران پيشين به ورزش و تربيت بدني توجه چنداني نداشته‌اند و هندويان نيز پرورش تن و فعاليت هاي بدني را گاه حتي مذموم مي‌دانستند. ايرانيان به اهميت ورزش به عنوان وسيله اي براي تقويت توانايي و حفظ سلامتي در جهت داشتن ارتشي سلحشور و پيروزمند پي برده بودند. تقويت قواي جسماني و پرداختن به ورزش از زمان حكومت مادها شروع و در زمان هخامنشيان رونق گرفت. گزئنون مي گويد در هر شهر پارس محلي به نام الوئزا براي تحكيم فنون جنگي و ورزش برپا بود. اين ميادين از 4 قسمت تشكيل شده: يكي براي كودكان، ديگري براي نوجوانان، سومي براي مردان و چهارمي براي كساني كه ديگر نمي توانند اسلحه برگيرند. كودكان و مردان در طليعه صبح، پيرمردان در روزهاي معين وقتي كه مي‌توانستند ولي جوانان همه وقت در قسمت و محل خود ظاهر مي شدند. برجسته‌ترين قسمت تربيت خردسالان و نوجوانان در عصر هخامنشي بود. مفهوم تربيت بدني در نزد پارس‌ها به همان مفهوم در نزد يونانيان بود. انواع ورزشها نه تنها به منظور بهداشت و نيرومندي و رشد جسمي انجام مي‌شده بلكه متضمن تربيت خودداري، چالاكي، شكيبايي و تحمل سختي‌ها مانند تشنگي و گرسنگي و نيز هدف جويي و ايجاد روح قهرماني بوده است. هردوند نويسنده نامي يوناني در مورد تعليم و تربيت ايرانيان باستان مي گويد: ايرانيان به فرزندان خود 3 چيز مي‌آموزند: اسب سواري، تير اندازي و راستگويي. [10]
تاثير محل ها براي بازي چوگان و زورخانه‌ها در پيشرفت ورزش غير قابل انكار است. ايران باستان براي چوگان بازي محل‌هايي را با طول و عرض مشخص و دو دروازه در نظر مي گرفتند و به اجراي آن مي پرداختند. تمرين با ابزارهاي مختلف ورزشي در مكاني به نام زورخانه از زمان قديم در ايران رواج داشته است. زوخانه مكاني برتر از باشگاههاي ورزشي بلكه يك نهاد مردمي و اصيل است كه ريشه در تاريخ ايران دارد. [11]