فصل دوم پایان نامه،پیشینه،ادبیات پژوهش ،کارشناسی ارشد روانشناسی،مفهوم ،مبانی نظری،مبانی نظری وپیشینه تحقیق مبانی نظری تناسب آیات دارای 53 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: ورد و قابل ویرایش با فرمت .docx
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

فهرست مطالب:

بخش دوم: پيشينه پژوهشها و آراء علما در مورد تناسب: 45

فصل اول: سده هاي اول تا پنجم................. 46

فصل دوم: سده هاي ششم تا نهم.................. 52

فصل سوم: سده هاي دهم تا چهاردهم.............. 62

فصل چهارم: علماي معاصر....................... 70

فصل پنجم: مستشرقين........................... 74

بخش سوم: پژوهشهاي موردي آيات................. 78

فصل اول: سوره بقره آيات 39-30................. 79

فصل دوم: سوره آل عمران آيات 61-33............. 92

فصل سوم: سوره نساء آيات 88-80................. 103

نتيجه گيري:.................................. 112

فهرست منابع.................................. 115

فصل اول: سده‌هاي اول تا پنجم

در اين فصل برآنيم، تا با نظرات علما و دانشمندان اسلامي و نيز برخي مستشرقان را در خصوص «تناسب آيات» جمع آوري كنيم، در اين بخش نظرات صاحبنظران مربوط به قرن اول تا پنجم را بررسي مي كنيم، در بخش دوم، علماي قرن ششم تا نهم، در بخش سوم انديشمندان قرون دهم تا سيزدهم در بخش چهارم، علماي معاصر و در نهايت در بخش پنجم نظرات مستشرقان را خواهيم آورد.

بررسي هاي انجام شده نشان مي دهد (نخستين كسي كه به بررسي علم مناسبت پراخت، شيخ ابوبكر نيشابوري بوده كه در هر مجلس درسش كه قرآن خوانده مي شد، مي پرسيد چرا اين آيه در كنار آن ديگري قرار گرفته؟ و چه حكمتي دارد كه اين سوره جنب آن سوره ديگر نهاده شده؟ بر علماي بغداد به خاطر اينكه علم مناسبت را نمي دانستند، عيب مي گرفت)1 و دومين كتاب در اين زمينه كتاب «البرهان في مناسبة ترتيب سورالقرآن» نوشته ابوجعفر ابن زبير مي باشد، و سيوطي معتقد است سومين كتاب را در اين زمينه خود وي تأليف كرده و نام آنرا «تناسق الدرر في تناسب السور» نهاده و مي گويد يكي از هم‌عصرانش نيز به نام عمر البقاعي كتابي به نام «نظم الدرر في تناسب الاي و السور» نگاشته.

همانطور كه ملاحظه مي شود، غالب تأليفات در اين زمينه از قرن هفتم و هشتم آغاز شده و اثري از پيش از اين دوران در دست نمي باشد، البته از زمان ائمه معصومين (ع) آثاري به ما رسيده كه بر وجود تناسب و يكپارچگي آيات دلالت مي كند، هرچند كه به طور واضح سخني از «تناسب» به ميان نيامده است. ولي (حضرت رسول اكرم (ص) نخستين مفسر قرآن كريم است و مسلمانان صدر اول‏‏، هرگاه در فهم آيات دچار اشكال مي شدند، معني درست را نزد وي باز مي‌يافتند همو اهل بيت (ع) را با قرآن برابرنهاده و از اين رهگذر، امت اسلامي را به كسب معارف قرآن از آنان رهنمون مي شد.

امام علي ابن ابيطالب (ع) در اين بين جايگاهي ويژه داشته و با آموخته هايي كه از مقام رسالت فرا چنگ آورده بود، دانا ترين مردم به قرآن و وحي آسماني بوده است ديگر ائمه هدي (ع) نيز به فراخور درك جستجوگراني كه با آنان سؤالاتي را در ميان نهاده اند ، نظرات ارزنده اي در تبيين مقاصد آيات ارائه داده اند كه در دريافت معنا تكيه گاهي استوار محسوب مي شوند.

اين نظريات و ديدگاههاي ارزشمند كه در جلوه آثار روايي و حديثي ظاهر شده اند،گاه در گشودن معني درست آيات ، بيانگر رهنمودهايي در زمينه توجه به همجواري آنها با ديگر آيات هستند. يحيي بن اكثم، طي نامه اي، سوالاتي را با امام موسي بن جعفر (ع) مطرح ساخته و از محضر وي در خواست نموده است تا بدانها پاسخ گويد: «امام! دربارة سخن خدا كه فرمود: يوسف پدر و مادر خود را بر تخت نشاند و همه براي او به خاك افتادند چه مي توان گفت؟ آيا براستي يعقوب و فرزندانش به يوسف سجده كردند؟ امام فرمودند: سجده يعقوب و فرزندانش به يوسف به خاطر سپاس از خداوند بود كه پراكندگي شان را جمع آورده بود. آيا نمي‌نگري كه يوسف (در آية بعد) در شكرگزاري از خدا گفت: بار پروردگارا تو از پادشاهي نصيبي عطايم نمودي و از تأويل رويا آگاهم ساختي؟»

با اين توضيح در حقيقت مي توان نتيجه گرفت نخستين انگيزه اي كه در پيدايش علم تناسب مؤثر افتاده است، پرده برداري از معناي درست و دقيق آيات است كه وجهة عمل عموم تفسيرگويان قرآن كريم قرار دارد).

1 – ترجمه الاتقان، سيوطي، ترجمه حائري قزويني، چاپ چهارم 1382، انتشارات اميركبير جلد دوم، صفحه 341

- پژوهشي در نظم قرآن، عبدالهادي فقهي زاده، انتشارات جهاد دانشگاهي، چاپ اول 1374، صفحه21