فصل دوم پایان نامه،پیشینه،ادبیات پژوهش ،کارشناسی ارشد روانشناسی،مفهوم ،مبانی نظری،مبانی نظری وپیشینه تحقیق پیشینه و مبانی نظری سازماندهی فضای سیاسی دارای 25 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: ورد و قابل ویرایش با فرمت .docx
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

فهرست مطالب:

2-1 ناحیه سیاسی................................ 14

2-2 فضا....................................... 15

2-2 -1 تقسیمات بنیانی فضا....................... 15

2-2-2 فضای جهانی................................ 16

2-2-2 -1 عرصه بین المللی........................ 16

2-2-2 -2 عرصه ی فراملی.......................... 16

2-2-2 -3 فضای سیاره ای.......................... 17

2-3 سازماندهی.................................. 18

2-4 سازماندهی های بین المللی................... 18

2-5 سازماندهی فضا.............................. 19

2-5-1 سازماندهی سیاسی فضا و اهمیت آن............ 20

2-5-2 اهداف سازماندهی سیاسی فضا................. 21

2-6 عناصر و شاخص‏های سازماندهی سیاسی فضا........ 22

2-6-1 شاخص جمعیت................................ 22

2-6-2 شاخص‏های جغرافیایی........................ 23

2-6-3 شاخص سیاسی............................... 23

2-7 فرآیند سازماندهی سیاسی فضا................ 24

2-8 سازماندهی و مدیریت مکان و ناحیه سیاسی...... 26

2-9 عوامل موثر بر شکل گیری فرایند سازماندهی سیاسی فضا 27

2-10 اهداف عمده سازماندهی سیاسی و مدیریت ناحیه.. 28

2-11 ملاحظات لازم در سازماندهی سیاسی فضا.......... 28

2-12 نظامهای حکومتی مدیریت سیاسی فضا............ 29

2-12 -1 الگوی بسیط یا تک ساخت................... 29

2-12 -2 الگوی ترکیبی و فدرال.................... 30

2-12-3 الگوی ناحیه ای........................... 30

2-13 تمرکز و عدم تمرکز در نظام سیاسی............ 30

2-14دولت و حکومت محلی........................... 31

منابع

2-1 ناحیه سیاسی

ناحیه سیاسی به بخشی از سطح زمین گفته می‏شود که در قلمرو ارادۀ سیاسی و فرمانروایی یک قدرت سیاسی قرار گیرد. این قدرت سیاسی ممکن است فرد، نهاد، نظام سیاسی یا حکومت (منطقه‏ای و جهانی)، شورا یا جمعی متشکل باشد که یک فضای جغرافیایی را در اختیار می‏گیرد و به طور همه‏جانبه یا موردی، ارادۀ خود را بر قلمرو آن اعمال می‏کند. بنابراین، با توجه به تنوع و تعدد قدرتهای سیاسی و نهادهای فرمانروا، فضای جغرافیایی سطح زمین به نواحی متعدد سیاسی همجوار، متداخل یا سلسله مراتبی تقسیم می‏شود. نواحی سیاسی- فضایی انواع مختلفی دارد که این موارد را می‏توان تشخیص داد:

1. ناحیه سیاسی درون شهری: کوچکتری واحد جغرافیایی در شهر که در قلمرو اداری یک مدیریت سیاسی- خدماتی نظیر شورا و شهرداری و یا حوزۀ رأی قرار می‏گیرد.
2. ناحیه سیاسی درون کشوری: تقسیمات سیاسی و سلسله مراتبی داخل یک واحد سیاسی مستقل یا کشور. چنین الگویی برای اداره بهتر خدمات، فضای کشور را به واحدهای کوچکتر تقسیم می‏کند که هر واحد مانند یک ناحیه سیاسی- اداری است.
3. ناحیه سیاسی ملی یا کشوری: این نواحی خود دارای دو زیرگروه هستند،

1. نواحی سیاسی مستقل و یا کشور که در حال حاضر بهترین شکل ناحیه سیاسی را در جهان عرضه می‏کند.
2. نواحی سیاسی غیرمستقل که وابسته یا تابع ناحیه سیاسی مستقل یا کشور بالقوه بوده و یا می‏باشند ولی اساساً از دو ویژگی «استقلال» و «شناسایی» که لازمه کشور مستقل است برخوردار نیستند.

1. ناحیه سیاسی فراکشوری: قلمرو نظام‏های منطقه‏ای در عرصه بین‏المللی. این نواحی چند کشور و ناحیه سیاسی مستقل را در برگیرنده و براساس ویژگی‏ها و اهداف مشترک آنهابا یک یا دو کارکرد از گروه‏های عمومی و تخصصی پدید می‏آیند. سازمان ملل متحد و ناحیه ایکائو و اتحادیه زغال و فولاد اروپا نواحی تخصصی هستند.
2. ناحیه سیاسی بین‏المللی: قلمرو نظامهای بین‏المللی و جهانی در سطح کره زمین. (حافظ‏نیا و کاویانی‏راد، 1383، 19)

2-2 فضا

فضا واژه ی شگفت انگیزی است زیرا که این کلمه برگرفته از واژه ی spatium به معنای (پا، واحد اندازه گیری طول) نخست در زبان فرانسوی تا سده ی شانزدهم به عنوان یک فضای زمانی و سپس یک فضای مکانی کم و بیش محدود شده ای که چیزی می توان در ان جای داد به کار رفته است. از سده ی هفدهم و پس از سفر ماژلان بود که دانشمندان، پادشاهان و امپراتوران به زمین به عنوان یک موجودیت یگانه و یکپارچه نظیر یک سپهر نگریستند و از سده ی هفدهم فلاسفه ای چون لاک و لایبنیتز فضا را به عنوان یک محیط مدرک Concu به وسیله ی انتزاع فضای محسوس Percu با سه بعد چونان محیطی آرمانی و نامتناهی مطرح ساختند. که در آن تمامی گستره های متناهی و محدود جای می گزیده اند. در پایان سده ی هجدهم فیلسوف بزرگ امانوئل کانت که سوای فلسفه مدرس جغرافیا نیز بود عنوان کرد که فضا و زمان دو مقوله ی بنیادی از دانش بشری و هر یک به دیگری وابسته است .

واژه فضا از منظری جغرافیایی، مسئله ی ویژه ای را مطرح می کند. آن طور که امروزه استنباط می شود این کلمه منطقا می بایستی مفهومی اساسی را القاء کند در حالی که جغرافیدانان تنها در چند دهه ی اخیر به آن توجهی ویژه ابراز داشته اند. نخستین یادآوری از فضا درمیان جغرافدانان که به حدود چهل سال پیش از این می رسد، همواره با یک صفت همراه بوده است فضای شهری و فضای روستایی، به منظور تمیز دو مقوله از فضا که آمیخته به مایه ای از تئوری بوده است ( ایولاکوست، 1391، ص215).