فصل دوم پایان نامه،پیشینه،ادبیات پژوهش ،کارشناسی ارشد روانشناسی،مفهوم ،مبانی نظری،مبانی نظری وپیشینه تحقیق پیشینه و مبانی نظری تحقیق شاخص هاي کيفيت زندگي شهري دارای 59 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: ورد و قابل ویرایش با فرمت .docx
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

فهرست مطالب:

مقدمه 14
2-1- پيدايش شهر و شهرنشيني 15
2-1- 1- مرحله اول دگرگوني و رشد شهرها سال1300 تا 1320 15
2-1- 2- مرحله دوم دگرگوني و رشد شهرها سال 1320 تا 1341 16
2-1- 3- مرحله سوم رشد شتابان شهر نشيني تا انقلاب اسلامي 17
2-1- 4- مرحله چهارم ادامه شدت شتابان شهرنشيني بعد از انقلاب اسلامي 17
2-2- فضاي شهري و ابعاد آن 18
2-2-1- تأثير فضاهاي شهري بر وجوه مختلف يک شهر 19
2-2-2- تاثير فضاهاي شهري بر سيما و کالبد يک شهر 19
2-2-3- تاثير فضاهاي شهري بر وجوه فرهنگي و اجتماعي يک شهر 20
2-3- فرايند بازساخت و شکل گيري مناطق کلانشهري 20
2-3-1- سنت زيبايي شناسي بصري در طراحي شهري 22
2-3-2- سنت ايجاد مکان شهري 22
2-4- تعريف کلان شهر 23
2-4-1- تاريخچه پيدايش کلان شهر 24
2-4-2- خصلت‌هاي کلان شهرها 24
2-4-2-1- سلطه عقلانيت و حسابگري در شهرها 24
2-4-2-2- پيچيدگي کلان شهرها 25
2-4-2-3- دلزدگي و يکنواختي 25
2-4-2-4- احتياط، محافظه کاري در کلان شهري 25
2-4-2-5- کلان شهر، مرکز تحول فرهنگ مدرن 25
2-4-2-6- عدم تجانس و ناهمگوني شهرها 26
2-4-2-7- تراکم و آلودگي محيط 26
2-4-2-8- تأخر فرهنگي و عدم هماهنگي انسان و ماشين 26
2-5- تاريخچه پيدايش مفهوم كيفيت زندگي 26
2-5-1-كيفيت زندگي شهري 28
2-5-2- مفهوم کيفيت زندگي 30
2-6- نظريه هاي كيفيت زندگي 33
2-6-1- كيفيت زندگي ناشي از برخورداري 33
2-6-2- كيفيت زندگي ناشي از ارتباطات 34
2-6-3- كيفيت زندگي ناشي از كيفيتِ بودن 34
2-6-4- كيفيت زندگي شهري و برنامه ريزي 34
2-7- ديدگاه هاي کيفيت زندگي 36
2-7-1- مکتب ساختارگرايي 36
2-7-2- مکتب اصلاح گرايي 37
2-7-3- نظريات طراحان شهري معاصر در باب کيفيات محيطي 37
2-7-4- مدلهاي طبقه بندي کيفيت محيط شهري 38
2-7-4- 1- مدل لنگ: نيازهاي انساني 38
2-7-4-2- مدل اپليارد: حالت هاي ادراك انساني 39
2-7-4- 3- مدل «کانتر» : مولفه هاي « مکان » 39
2-8- ابعاد اساسي در مدلهاي سنجش کيفيت زندگي شهري 39
2-8-1- کيفيت زندگي و ابعاد سه گانه آن 41
2-8-2- شاخص هاي سنجش کيفيت زندگي شهري 43
2-9- برنامه ريزي 46
2-10- ديدگاههاي توسعه پايدار شهري با توجه به محيط زيست 46
2-10-1- تعريف سازمان خواربار جهاني (فائو) 47
2-10-2- تئوريهاي توسعة منطقه‌اي 47
2-10-3- روش منطقه‌اي‌کردن 48
2-10-4- مناطق همگن 48
2-10-5- مناطق عملکردي 49
2-10-6- مناطق برنامه‌ريزي 49
2-10-7- نظريه سيستمها 51
2-11- تعريف و مفهوم ارزيابي عملکرد محيط 51
2-11-1- مفهوم ارزيابي محيط 53
2-11-2- اهداف، عملکرد و معيارهاي ارزيابي 53
2-11-3- ارزشيابي محيط 54
2-11-4- مفهوم ارزشيابي 55
2-12- مديريت شهري و مشارکت مردمي 57
2-12-1- مشارکت و توسعه شهري 58
2-12-1-1- مفهوم مشارکت 58
2-12-1-2- سطوح مشارکت 59
2-12-1-3- ضرورت و اهميت مشارکت در توسعه 60
2-13- نظريه برنامه‌ريزي ارتباطي 62
2-13-1- برنامه ريزي فضايي 63
2-13-2- ساختار فضايي 64
2-13-3- ساماندهي فضايي 64
منابع

مقدمه
اگر چه شهرها داراي تاريخي طولاني هستند اما رشد شهرهاي بسيار بزرگ و گذار به يک جامعه شهري جهاني به ظهور شهرگرايي صنعتي در اوايل قرن بيستم برمي گردد. بايروچ،انقلاب صنعتي را نقطه عطف و عزيمت گاه تاريخ شهر و شهرنشيني مي داند که عامل محرکه رشد حيرت آور شهرنشيني مي داند که عامل محرکه رشد حيرت آور شهرنشيني بوده است. وي ضمن اشاره به دوره هاي تحولات جمعيتي و ميزان رشد جمعيت شهري، دوره کنوني را يک دوره انفجار شهري قابل توجه در جهان در حال توسعه توصيف مي کند. «گيلبرت و گاگلر» نيز در کتاب خود با عنوان"شهرها، فقر و توسعه:شهرنشيني در جهان سوم" به صراحت، موضوع صنعتي شدن و توسعه صنعتي را يکي از دلايل شکل گيري کلانشهرها و ابرشهرها در کشورهاي در حال توسعه مي دانند. به اعتقاد آنها صنعتي شدن پيامدهاي مکاني و بازتاب هاي فضايي آشکاري داشته است. در سراسر جهان سوم، توسعه صنعتي در بزرگترين شهرها از سرعت بيشتري برخوردار بوده و تأکيد بر رشد کلانشهر و ابرشهر در اولوييت قرار داشته است.
در واقع حجم، تنوع و آهنگ تغييرات ناشي از وقوع انقلاب صنعتي موجب دگرگوني هايي در ساختار و سازمان فضايي شهر شد که نقش، ماهيت و جايگاه شهرها به عنوان نوع برتر اسکان نيازمند تعريف مجدد شد. انقلاب صنعتي به همراه توليد انبوه و متمرکز از يک سو و گسترش و تسهيل شيوه هاي ارتباطي شهر با هاله پيراموني خود، به تدريج سازمان و ساختار فضايي نويني شکل داد که آشکارترين و برجسته ترين وجه آن گسترش فضايي شهر و رشد کمي آن بود.
در واقع آنچه کلانشهر را به منطقه کلانشهري تبديل کرد، انقلاب دوم تکنولوژيک بود. در انقلاب دوم تکنولوژيک کارخانه هايي که کوچک بودند تبديل به مجتمع هاي عظيم صنعتي شدند. اين پديده اي است که تحت عنوان سرمايه داري سازمان يافته از آن ياد مي شود. در انقلاب اول صنعتي، کارگاه ها و محوطه هاي صنعتي کوچک در درون مرزها و محدوده هاي شهري اسقرار يافتند، اما در انقلاب دوم به مدد فناوري هاي نوين در حمل و نقل و ارتباطات، امکان استقرار محوطه هاي عظيم کارگاهي صنعتي در پيرامون شهرها فرآهم آمد و حوزه ميان کنش جمعيت و فعاليت در منطقه اي وسيع گسترده شد.
بنابراين در تبيين فرايند شکل گيري مناطق کلانشهري چه از جنبه هاي توسعه اقتصادي و چه از بُعد فضايي مي توان از دو مفهوم شهرنشيني و صنعتي شدن به عنوان دو فرايند همراه و همزاد نام برد. چنانکه «هودر» شهرها و مناطق شهري را به عنوان کاتاليزورها يا تسهيل کننده هاي يک فرايند طراحي شده مي پندارد که براي درگير شدن در تمامي فضاي ملي شناخته مي شوند و يا «فريدمن» بر اين باور است که رشد اقتصادي گرايش به شکل گيري در شهر دارد و از طريق اين مبدأ است که تحول و شکوفائي اقتصاد فضا سازماندهي مي گردد. تصميمات مربوط به مکان گزيني اغلب کارخانه ها، حتي در زمينه کشاورزي با ارجاع به شهرها و مناطق شهري اتخاذ مي گردد. از منظر فضايي نيز، به طور کلي توزيع و تمرکز استقرار صنايع کارخانه اي در جهان بر روي نقشه ها، انطباق درخور توجهي را با کمربندهاي شهري نشان مي دهد.

2-1- پيدايش شهر و شهرنشيني
پيدايش شهر به عنوان دومين انقلاب عظيم در فرهنگ انسان ، پديده اجتماعي برجسته اي است که موجب دگرگوني در روابط متقابل انسانها با يکديگر شد . به همين منظور آغاز شهرنشيني ، نقطه عطفي در تاريخ اجتماعي انسان به حساب مي آيد . چنين پديده اي که قدمت آن به 6تا7 هزار سال مي رسد ، در جريان تحول خود از مجموعه عواملي مختلفي مانند تحول اجتماعي،حکومت ، فرهنگ و ... تاثير پذيرفته است در نتيجه چنين عواملي ، شهرها به شکل يابي فضايي خاص در قلمروهاي مختلف جغرافيايي رسيده و روندپر دامنه اي را بطور مستمر در طول تاريخ طي کرده است(نظريان، 1385:59). شهر و شهرنشيني روند اجتماعي برجسته اي است که بيش تر موجب دگرگوني در روابط متقابل انسان با محيط و با انسانهاي ديگر شده است. در حقيقت تغيير در واکنش هاي انسان ها نسبت به هم و نسبت به محيط، به تحول اجتماعي و دگرگوني فضايي امکان داده که نمود عيني آن به صورت يک پديده نو که اصطلاحأ شهر ناميده مي شود ، نمايان گرديده است . ويژگي هاي شهر و مفهوم آن در دوره هاي مختلف تاريخي و مناطق و مناطق مختلف، يکسان نبوده و مفهوم آن در هر دوره و مناسب با هر سرزميني در مسير تاريخ ، تفاوت هايي را نشان مي دهد. اختصاص واژه هايي به مانند پوليس ، هگمتانه ، پاسارگاد ، کهندژ، شارستان، شهر، شهرستان، قصبه و امثال اين ها به اجتماعات بزرگ انساني نمونه اي از اين تفاوت ها در نگرش به مفهوم شهر مي باشد.