لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : مقاله و تحقیق
نوع فایل : .doc( قابل ويرايش و آماده ارائه )
تعداد صفحه 85 صفحه
قسمتی از متن .doc :


مقدمه
يكي ديگر از موضوعات مشترك ميان قرآن كريم و اناجيل اربعه، موضوع احكام و فروعات فقهي است كه اين امر هم در تعاليم و آموزه هاي موجود مسيح در اناجيل چهارگانه و هم در آيات شريفة قرآن كريم بدان اشاره شده است. در اين دو كتاب علاوه بر آنكه به موضوعات مهمي از قبيل خداشناسي، معاد و داستان پيامبران و نيز اخلاقيات اشاره شده از ذكر احكام عبادي و اجتماعي و حتي اقتصادي فروگذار نشده و براي تكاهل و هدايت پيروان خويش، احكام و دستورات و فروعات ديگري را به آنها گوشزد نموده اند. همچنانكه عيسي مي گفت:«گمان مبريد كه آمده ام تا تورات موسي و نوشته هاي ساير انبياء را منسوخ كنم، من آمده ام تا آنها را تكميل نمايم و به انجام برسانم»(متي:5:17). مسيح آمد تا حقيقت دين را از زير آوار نفس گير شريعت سخت گيرانة فريسيان يهودي بيرون كشيده، آفتابي كند. فريسيان با حهود بر ظواره شريعت روزنه هاي درخشش گوهر دين را كور كرده بودند و به نام دين، راه را بر ملكوت خدا بسته بودند. البته هرگز مسيح احكام شريعت را سبك نمي شمرد و ترك آنها را روا نمي دانست:«به راستي به شما مي گويم كه از ميان احكام تورات، هر آنچه بايد عمل شود يقيناً همه يك به يك عملي خواهند شد، پس اگر كسي از كوچكترين حكم آن سرپيچي كند و به ديگران نيز تعليم دهد كه چنين كنند او در ملكوت آسمان از همه كوچكتر خواهد بود.»(متي،18:5).
قرآن كريم نيز شرط ايمان و تقوا را ايمان به پيامبران و كتابهاي پيشين آسماني مي‌داند. قرآن كريم خود را مصدق و مؤيد كتابهاي پيشين مي داند و اگر از هيمنة خويش بر كتابهاي پيشين سخن مي گويد به شأن نگاهباني خويش از ميراث پيشينيان- همراه با حق تصرف در برخي از جزئيات- اشارت دارد. از اين رو ما به آنچه آخرين پيام آسماني آورده است مأمور و متعهديم، نه از آن رو كه خط بطلاني بر شرائع گذشته مي كشد، بلكه از آن رو كه آيين حنيف نوح، ابراهيم، موسي و عيسي را احياء كند و غبارها را از چهرة پاك آن مي زدايد تا هرچه بيشتر، شعاع نور الهي بتابد و راه ملكوت آشكارتر شود. روشن است كه در اينجا سخن از خطوط كلي و اصلي اديان پيشين است وگرنه، تغيير و تبديل در برخي از فروع در هر دين جديدي وجود داشته و نشانة مراعات تحولات زمانه است.(درك: اناجيل اربعه بويژه آيه پيش گفته (متي،8:5) و قرآن كريم، آل عمران/50 كه ناظر به تحليل برخي از محرمات شريعت موسي توسط حضرت عيسي است و انعام/146-145 و اعراف 157 كه به تغيير و تسهيل برخي از فروعات فقهي در اسلام نسبت به آيين هاي گذشته به ويژه يهود اشاره دارد.)
با اين مقدمه، مي توان گفت كه احكام مشترك ميان قرآن كريم و اناجيل اربعه از اين قرارند: روزه، انفاق، ازدواج و طلاق.
5-1-روزه
5-1-1-روز در اناجيل اربعه
مسأله روزه از جمله مسائل و موضوعاتي است كه به عنوان احكام عبادي در اناجيل وارد شده كه به وجود اين مسأله در ميان پيروان مسيح و آيين او دلالت دارد كه ذيلاً به آن اشاره مي شود:
5-1-1-1- روزه گرفتن مسيح:
«آنگاه عيسي به دست روح به بيابان برده شد تا ابليس او را تجربه نمايد. و چون چهل شبانه روز روزه داشت آخر گرسنه گرديده پس تجربه كنند نزد او آمده گفت اگر پسر خدا هستي بگو تا اين سنگها نان شود. در جواب گفت مكتوب است انسان نه محض نان زيست مي كند بلكه به هر كلمه اي كه از دهان خدا صادر گردد.»(انجيل متي، باب چهارم4-1)
5-1-1-2- پرهيز از ريا در روزه داري:
«اا چون روزه داريد مانند رياكاران ترشرو نباشيد زيرا كه صورت خويش را تغيير مي دهند تا در نظر مردم روز دار نمايند هر آينه به شما مي گويم اجر خود را يافته اند. ليكن تو چون روزه داري سر خود را تدهين كن و روي خود را بشوي تا در نظر مردم روزه دار ننمايي بلكه در حضور پدرت كه در نهان است و پدر نهان بين تو، ترا آشكارا جزا خواهد داد.» (انجيل متي، باب ششم، 18-16)
در اين قسمت از انجيل متي، علاوه بر اشاره به اصل وجود روزه داري در آيين و تعليمات مسيح، به اخلاق روزه داري اشاره شده است و اينكه در زمان روزه داري به واسطة ترشرويي و گرسنگي به شدت از رياي در ان بپرهيزيد زيرا كه اجرتان ضايع خواهد شد. بلكه برعكس در هنگام روزه داري، به خاطر پرهيز از رياكاري سر و روي خود را مرتب و معطر كن تا آنكه دچار ريا نشوي و در برابر اين تواضع، پروردگارنهابين، تو را آشكارا پاداش دهد.
5-1-1-3- روزه گرفتن
]
يحيي
[
و شاگردان يحيي:
«آنگاه شاگردان يحيي نزد وي آمده گفتند چون است كه ما و فريسيان روزة بسيار مي داريم لكن شاگردان تو روزه نمي دارند. عيسي بديشان گفت آيا پسران خانة عروسي مادامي كه داماد با ايشان است مي توانند ماتم كنند ولكن ايامي مي آيد كه داماد از ايشان گرفته شود در آن هنگان روزه خواهند داشت.» (انجيل متي، باب نهم، 15 و 14) و نيز در اين قسمت نيز فقط به اصل روزه از زمان يحيي و پس از آن اشاره شده است.
5-1-1-4- دعا و روزه شرط توفيق:
«اما شاگردان نزد عيسي آمده در خلوت از او پرسيدند چرا ما نتوانسيم او را بيرون كنيم. عيسي ايشان را گفت به سبب بي ايماني شما زيرا هر آينه به شما مي گويم اگر ايمان به اندازة دانة خردلي مي داشتيد بدين كوه مي گفتيد از اينجا بدين جا منتقل شو البته منتقل مي شد و هيچ امري بر شما محال نمي بود. ليكن اين جنس جز به دعا و روزه بيرون نمي رود.»(انجيل متي، باب هفدهم، 21-19)
...